Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Παρουσίαση Βιβλίου 20/4/15




Οι Εκδόσεις Πολύτροπον
σας προσκαλούν
τη Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
στις 20:00
στην παρουσίαση
της συλλογής noir διηγημάτων
της Αναστασίας Δ. Μπαξεβάνη
Άγριες Παπαρούνες
στο Polis Art Café
(Πεσμαζόγλου 5, στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου)


 
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι συγγραφείς - μέλη
της ΕΛΣΑΛ:
Νεοκλής Γαλανόπουλος
Δημήτρης Μαμαλούκας
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο συγγραφέας - μέλος της ΕΛΣΑΛ και δημοσιογράφος:
Γιάννης Ράγκος
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός
Άννα Μπαξεβάνη

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

"Η Ιστορία του Σπόρου" - Μόλις Κυκλοφόρησε!!




Ένα βιβλίο γραμμένο στην πρωτεύουσα της κρίσης, με πυρήνα και ορμητήριο τις πλατείες του κέντρου. Εκεί, όπου έρχονται μονάχα για να φύγουν.
Μια νεαρή κοπέλα θυμάται και στοχάζεται, σπαράζει και αφηγείται: την ιστορία εκείνου, του Σπόρου, που πολύ αγαπήθηκε, μα δεν κατάφερε να αγαπήσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του. Μαζί, η ιστορία της ίδιας και τόσων ακόμη άστεγων ανθρώπων που, με δικό του τρόπο ο καθένας, βρίσκονται στην «άλλη» πλευρά. Έτσι κρίνουμε σκόπιμο να πιστεύουμε, τουλάχιστον.
Ιστορίες στις οποίες τα ονόματα των πρωταγωνιστών, είναι τα μόνα που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Ιστορίες τις οποίες επιλέγουμε να προστατεύουμε από το βλέμμα μας.

Απόσπασμα από "Το Μεγάλο Τζέρτζελο"



……………………………………

Οι περιοχές που είχε καταφέρει να «προστατέψει» ο Δίας ήταν ασφαλισμένες με τη βοήθεια κάμποσων μπάτσων, που όμως ο Άρης είχε ξεχάσει να χωρίσει σε βάρδιες εργασίας –παρόλο που όλοι ξέρουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους, καθώς είναι η ασπίδα του πολίτη- κι έτσι όπως έμεναν νυχθημερόν στο ίδιο πόστο είχαν αρχίσει να βρωμάνε υπερβολικά πολύ, ενώ είχαν σημειωθεί και οι πρώτες λιποθυμίες ανάμεσα τους.
Ο Προμηθέας μαζί με τον εξοργισμένο λαό και τους οδηγούς των τρακτέρ είχαν στήσει τις σκηνές τους στα Εξάρχεια, αλλά είχαν καταλάβει ταυτόχρονα και τη Νεάπολη, του Γκύζη και την Κυψέλη. Την Ομόνοια δεν την ήθελε κανείς, οπότε εκεί συνέχιζε να ανθεί η μαύρη αγορά που τώρα είχε επεκταθεί και σε άλλα προϊόντα όπως τρόφιμα, παραφαρμακευτικά είδη και νεκρά κοράκια που φαίνεται πως υπήρχαν σε αφθονία.
Οι υπόλοιπες χώρες βλέποντας το χάος που επικρατούσε στην Ελλάδα αποφάσισαν να σταματήσουν να εισάγουν προϊόντα και να κλείσουν τα σύνορα τους για να γλιτώσουν από τους εξοργισμένους εργάτες που οπλισμένοι είχαν ξεκινήσει να περνάνε τα σύνορα με άγνωστες, αλλά σίγουρα όχι φιλικές, διαθέσεις. Φόβος υπήρχε μήπως διασπείρουν την αναταραχή και στους θερμόαιμους και εξ’ ίσου οργισμένους Ιταλούς, τους Ισπανούς, αλλά και τους Γάλλους εργάτες.
Η κατάσταση ήταν τόσο ανεξέλεγκτη που καμία χώρα δεν ήθελε να στείλει τον στρατό της για να βοηθήσει, αφού τον κρατούσαν για να διασφαλίσουν τη δική τους τάξη και ασφάλεια, σε περίπτωση που το Μεγάλο Τζέρτζελο άναβε φωτιές και στον δικό τους κώλο. Μόνη λύση λοιπόν ήταν να κλείσουν τα σύνορα τους, ενώ ταυτόχρονα καλούσαν τους πολίτες τους να επιστρέψουν στις πατρίδες τους άμεσα. Αυτό βέβαια δεν ωφέλησε ιδιαίτερα, αφού με τα σύνορα ήδη κλειστά ήταν αυτονόητο ότι κανείς δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μεγάλος συνωστισμός στο Ελ.Βενιζέλος με ανθρώπους κάθε εθνικότητας να ποδοπατούνται καθημερινά, προσπαθώντας να επιβιβαστούν στα ελικοφόρα που είχε λανσάρει γνωστή αεροπορική εταιρεία και που χρονολογούνταν λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στόχος ήταν να ανέβουν στο ελικοφόρο όσοι προλάβαιναν. Αφού οι επιβάτες κατάφερναν να ταχτοποιηθούν στις θέσεις τους και καταλαμβάνονταν και κάποιες θέσεις στον διάδρομο από όρθιους, ο πιλότος πέρναγε και έκοβε εισιτήρια στην προνομιακή τιμή των 99,99 ευρώ. Κατόπιν το ελικοφόρο απογειωνόταν με άγνωστο προορισμό και έκανε στάσεις σε γειτονικές χώρες ώσπου να του τελειώσουν τα καύσιμα. Οι επιβάτες είχαν τη δυνατότητα να κατέβουν όπου επιθυμούσαν, αν όμως τα καύσιμα τελείωναν υποχρεούνταν είτε να πηδήξουν από το ελικοφόρο στην κοντινότερη θάλασσα και να συνεχίσουν κολυμπώντας, είτε να κατέβουν ένας ένας και στη συνέχεια να το σπρώξουν μέχρι το κοντινότερο αεροδρόμιο.

Η Αφροδίτη πρόλαβε την τελευταία πτήση προς Ρωσία, εγκαταλείποντας τη χώρα αλλά και τον Άρη, με την ελπίδα να βρει κάποιον πλούσιο ξανθό επιχειρηματία να αρμέξει ώσπου να ηρεμήσει η κατάσταση στην Ελλαδα. Το καυσαέριο εξάλλου έκανε πολύ κακό στο δέρμα της, της το είχε πει επανειλημμένα και η αισθητικός της. Ανέβασε μάλιστα selfie στον λογαριασμό της στο facebook και στο instagram την ώρα που η πτήση της απογειωνόταν, σουφρώνοντας χειλάκια και δείχνοντας και λίγο ντεκολτέ – δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα λιγότερο εξάλλου από εκείνη.

……………………………………..

Απόσπασμα από το «Καλειδοσκόπιο» Ά τόμος



«Εκείνη η νύχτα που ’μεινα μονάχος κι είπα να γράψω μια παράξενη ιστορία, για μαύρες γάτες που μαγεύουν τους ανθρώπους, γι’ αλλόκοτες φιγούρες που απ’ τους τοίχους κατρακυλώντας κλέβουν την ζωή τους, και για κοράκια που οργανώνουν εξεγέρσεις, κοράκια κόκκινα μ’ ολόμαυρα φτερά, στοχαστικά πουλιά γεμάτα αρχοντιά, που ταξιδέψανε στα άκρια του κόσμου, που ξεπεράσανε τα όρια του Xρόνου, που μπαινοβγαίνουνε σε άλλες διαστάσεις, κι αναζητάν μαζί μας την αλήθεια, γι’ αυτόν τον κόσμο που δεν υπάρχει ακόμα, που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ίσως ποτέ, όσο κι αν κάποιοι από εμάς νοιώθουν την πνοή του και της καρδιάς του ακούν το μητρικό παλμό, για έναν κόσμο ονείρου, ελευθερίας, για έναν κόσμο γαλανής ευδαιμονίας, με αυροφίλητα κορίτσια και καράβια, με πολυκύμαντα πολύχρωμα μαλλιά, με ολοπόρφυρα ολομέταξα πανιά, για έναν κόσμο βυθισμένο, για έναν κόσμο κοιμισμένο στο σκοτάδι, που περιμένει από εμάς να φιληθεί, για να μας βγάλει από αυτόν τον μαύρο εφιάλτη, όπου μαύρες γάτες μαγεύουν τους ανθρώπους κι αλλόκοτες φιγούρες απ’ τους τοίχους κατρακυλώντας, κλέβουν την ζωή τους… την περιτριγυρισμένη απ’ την νύχτα, την νύχτα με τα σκοτεινά της ανοίγματα στον πλωτό αστερισμό της Eλπίδας…»


To Μεγάλο Τζέρτζελο - Στέλλα Καραμπακάκη





 


  

Ανήσυχες μέρες, διαδηλώσεις, φλεγόμενες νύχτες, κοράκια, μολότοφ, δακρυγόνα, κυρίες της καλής κοινωνίας, αναρχικοί, παπάδες, μαύρες κάλτσες, θρησκόληπτες γριές και οι θεοί του Ολύμπου που κατεβαίνουν στην Αθήνα, ανακατεύονται όλοι μαζί στον φοβερό πόλεμο που έχει ξεσπάσει με κέντρο τα Εξάρχεια και εξαπλώνεται σ’ ολόκληρη τη χώρα, ίσως και την Ευρώπη.



 




 Μια σουρεαλιστική, καυστική, μα πάνω απ όλα χιουμοριστική, πολιτική σάτιρα, για τις συγκρούσεις μεταξύ λαού και εξουσίας, καθώς και όλα εκείνα που θα μπορούσε να φέρει μαζί της μια κοκκινομάλλα που οι θαυμαστές της την ονόμασαν Επανάσταση.

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ - B TOMOΣ



 

 

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Eπόμενος σταθμός:

Δοξασμένος Προάγγελος

Erection   Insurrection   Resurrection
«Ένα ρήγμα ανοίγει κάτω απ’ τα θεσπέσια πόδια της Ελπίδας –μόλις έχει προτείνει μπροστά το αριστερό με το μεγάλο σκίσιμο στην κοντή της φούστα– κι ο Xρόνος ραγίζει… “επόμενος σταθμός Δοξασμένος Προάγγελος… mind the gap (gross antitime power) this train continues to Summewhere-upon-Time... επόμενος σταθμός…” Δεν υπήρχε ακόμα ο επόμενος σταθμός· λίγοι μόνο, οι πιο τολμηροί, προχωρούσαν πέρα απ’ τον τερματικό σταθμό του Δοξασμένου Προάγγελου, στην άγνωστη πειραματική περιοχή του Summewhere-upon-Time όπου είχαν εισβάλει και δρούσαν τα κοράκια την δυστοπία αίροντας του κόσμου, για να περιπλανηθούν μέσα στην γαλανή αχλή της απροσδιοριστίας, στις τρεμουλιαστές εικόνες – δισεκατομμύρια από φευγαλέες εικόνες, επιθυμίες, ελπίδες ραγισμένες, τέρατα και αβεβαιότητες».

Στον δεύτερο τόμο του Καλειδοσκόπιου, μέρος της λιβιδικής ενέργειας των περιπλανόμενων, μετασχηματίζεται σε επαναστατική δράση για την καταστροφή της υπάρχουσας κοινωνικής και την υπέρβαση της φυσικής τάξης πραγμάτων, ώστε να γεφυρωθεί το βαθύ ρήγμα ανάμεσα στο άπειρο της επιθυμίας και το πεπερασμένο της ύπαρξης, το πεπερασμένο της πραγματικότητας, γεγονός που αντανακλάται και στον τρόπο γραφής.

Κατά τα άλλα και το «επόμενος σταθμός: Δοξασμένος Προάγγελος», παραμένει μια περιπλάνηση, που δεν παύει ποτέ να είναι ερωτική, με συντροφιά γυναίκες, βιβλία, νότες, χρώματα, στην διάρκεια της οποίας ο flâneur, ο αφηγητής ή άλλα πρόσωπα, «συνομιλούν» ή μάλλον ανα-καλούν, τον Εμπεδοκλή, τον Λουκρήτιο, τον Πίνδαρο, τον Ισαάκ Μπάμπελ, τον Νικολάι Φιοντόροφ, τον Πλατόνοφ, τον Χλέμπνικοφ, την Joyce Mansour, τους υπερρεαλιστές, τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, τον Λόρκα και τον Πωλ Τσελάν, τον Ερνστ Μπλοχ, και τους εντάσσουν στο μέτωπο της απελευθερωτικής πάλης ενάντια στην όποια δυστοπία, είτε κοινωνική είτε φυσική.