ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ

 της Πετρούλας Χασιώτη

(Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής, Άνοιξη 2013)

 Μια φορά κι έναν καιρό, σ'ένα δάσος μακρινό υπήρχε ένα όμορφο παλάτι.Το παλάτι ήταν κατάλευκο,ψηλό με έναν τεράστιο κήπο με συντριβάνια και κάθε λογής λουλούδι.Ακόμα και τα πιο σπάνια είδη πουλιών επισκέπτονταν την άνοιξη το παλάτι για να δουν την ομορφιά του που ήταν ξακουστή σε κάθε γωνιά της γης.Στο όμορφο αυτό παλάτι ζούσε η βασίλισσα του δάσους με την κόρη της την πριγκίπισα.Η βασίλισσα ήταν καλή,σοφή και δίκαιη.Αγαπούσε το παλάτι και το φρόντιζε με τον καλύτερο τρόπο.Αγαπούσε και τους υπηρέτες της που την φρόντιζαν και ήταν πάντα δίπλα της για ότι χρειαστεί.Για τις υπηρεσίες που της πρόσφεραν τους έκανε μεγάλα δώρα,τους έδινε χρυσό και διοργάνωνε συχνά γιορτές αφιερωμένες στο προσωπικό της.Ο άντρας της βασίλισσας είχε πεθάνει πριν πολλά χρόνια σε μια μάχη και από τότε η καλή βασίλισσα ζούσε στο παλάτι μόνη με την κόρη της.Η βασίλισσα ήταν ακόμα νέα και όμορφη και όλοι την αγαπούσαν,αλλά η κόρη της,η μικρή πριγκίπισα ήταν ένα κακομαθημένο παιδί που είχε μάθει να παίρνει ό,τι ζητήσει.Μεγάλωσε στα πλούτη και αυτό την έκανε άπληστη.Εξαιτίας της απουσίας του πατέρα η βασίλισσα κάλυπτε αυτό το κενό της πατρικής στοργής με υλικά αγαθά γεγονός που έκανε την πριγκίπισα εγωίστρια και πεισματάρα.Ζήλευε ακόμα και τα πουλιά που ερχόταν στον κήπο της.Δεν ήθελε κανένας να απειλέι την θέση της για τη διαδοχή του θρόνου.Το όνειρό της ήταν να γίνει η πιο ισχυρή βασίλισσα της γης και να είναι τόσο πλούσια που να μην μπορεί κανείς να της αρνηθεί τίποτα.

  Ένα πρωί ο σταβλίτης βγήκε όπως κάθε μέρα με το άλογό του για ιππασία.Ήταν ένα άλογο δυνατό και γρήγορο.Μαύρο σαν τη νύχτα,γρήγορο σαν την αστραπή.Στις μάχες ήταν το πιο γερό άλογο γι αυτό ο σταβλίτης το έβγαζε κάθε μέρα να τρέχει στο δάσος για να μη χάσει τη δύναμή του.Ξαφνικά,άκουσε στο βαθος του δάσους το κλάμα ενός μικρού παιδιού και έτρεξε με το άλογο να δει τι συμβαίνει.Είδε ένα μικρό κοριτσάκι,τυλιγμένο με κουρέλια,βρόμικο,παρατημένο μέσα στο δάσος ολομόναχο να κλαίει γοερά.Η βασίλισσα ήθελε να επικρατεί ηρεμία στο δάσος της και όλοι να είναι ευτυχισμένοι,γι' αυτό ο σταβλίτης σήκωσε προσεκτικά τη μικρή χωριατοπούλα στην αγκαλιά του και την πήγε μέχρι το παλάτι για να τη φροντίσουν και να τη μεγαλώσουν σωστά ώστε να γίνει και αυτή μια πιστή βοηθός της μεγαλειοτάτης βασίλισσας.Το κορίτσι ήταν περίπου στην ηλικία της πριγκίπισας και τα νέα του ερχομού της στο παλάτι ξεσήκωσαν τη μικρή διάδοχο.Θύμωσε πολύ που δεν θα ήταν πια η μικρότερη του παλατιού,μα περισσότερο ζήλευε που όλοι ασχολούνταν και φρόντιζαν τη χωριατοπούλα περισσότερο από εκείνη.

  Ο καιρός στο παλάτι περνούσε και τα χρόνια διαδέχονταν το ένα το άλλο.Οι δυο κοπέλες μεγάλωναν και ήτανε και οι δύο πολύ όμορφες.Η βασίλισσα αγαπούσε την χωριατοπούλα σαν παιδί της γιατί ήταν καλή,πιστή και εργατική.Τη μεγάλωσε σαν κόρη της και φρόντισε ώστε να μην της λείψει τίποτα.Αλλά η χωριατοπούλα ήταν φιλότιμο παιδί,δεν ζητούσα ποτέ παραπάνω από όσα χρειαζόταν και όσα παιχνίδια ή ρούχα της περίσσευαν τα έδινε στα φτωχά παιδάκια του δάσους κάθε πρωί που έπαιζε μαζί τους.Αγαπούσε τη βασίλισσα και δεν έκανε ποτέ κάτι που θα την στεναχωρούσε.Ήταν καλό παιδί,εργατικό,μελετούσε πολύ και όλοι την αγαπούσαν στο παλάτι γιατί είχε ένα χαμόγελο για όλους.Αυτή η αγάπη που είχαν όλοι για αυτήν ενοχλούσε πολύ την κακιά πριγκίπισα και ζήλευε θανάσιμα.Η ζήλια της την οδηγούσε σε σχέδια εναντίον της χωριατοπούλας με σκοπό να τη διώξει από το παλάτι ή ακόμα και να τη σκοτώσει.Κάθε μέρα έστηνε μια παγίδα για τη χωριατοπούλα και της δυσκόλευε τη ζωή.Την άφηνε νηστική για μέρες,τις έκλεβε τα ρούχα και την άφηνε να κυκλοφορεί με κουρέλια,ανακάτευε το δωμάτιο της για να την αναγκάσει να το ξανασυμμαζέψει,έριχνε το φαγητό για να ξαναμαγειρέψει και άλλα τέτοια ύπουλα σχέδια με σκοπό να απελπιστεί και να φύγει ή να την τιμωρήσουνε και να τη διώξουν.

  Αλλά η χωριατοπούλα ήταν υπομονετική,με σκληρή δουλειά και πίστη στη βασίλισσα κατάφερε να ξεπεράσει ένα ένα τα εμπόδια που συνάντησε.Παρόλα τα προβλήματα δεν πρόδωσε ποτέ την κακιά πριγκίπισσα στη μητέρα της και τα ξεπέρασε όλα με την αξία της.Μια ηλιόλουστη μέρα η χωριατοπούλα βγήκε για κυνήγι με τον κυνηγό.Της άρεσε να κυνηγάει,ήταν πολύ καλή και στην ιππασία και στο σημάδι.Δυστυχώς,όμως,εκείνη τη μέρα την περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη.Η κακιά πριγκίπισα βρήκε την ευκαιρία και κατέβηκε στο στάβλο όπου ήταν έτοιμο για το κηνύγι το άλογο της χωριατοπούλας.Έλυσε,τότε,τη σέλα του αλόγου και την ώρα του κηνυγιού,όταν εκείνο άρχισε να τρέχει,σε έναν καλπασμό η χωριατοπούλα  έπεσε με τόση δύναμη στο έδαφος που κατρακύλησε στο χώμα μέχρι τις όχθες του ποταμού.Έκλαιγε,πονούσε σε όλο της το κορμί και δεν μπορούσε να σηκωθεί.Έψαχνε τον κηνυγό αλλά ο άντρας δε φαινόταν πουθενά.Ήταν και πάλι μόνη,αβοήθητη στο μεγάλο δάσος όπως τότε μερικά χρόνια πριν όταν πρωτοπήγε στο παλάτι.Είχε πια αρχίσει να σουρουπώνει και φοβόταν πολύ,όταν ξαφνικά άκουσε τον καλπασμό ενός αλόγου να πλησιάζει.Το ψηλό άλογο σταμάτησε μπροστά της και ένας όμορφος νεαρός ντυμένος στα λευκά γονάτισε μπροστά της.

-Είσαι καλά;ρώτησε και άπλωσε το χέρι του να τη σηκώσει

-Πονάω πολύ,είπε εκείνη.Ποιος είσαι;

-Ας κάνουμε πρώτα κάτι για τις πληγές σου και κουβεντιάζουμε μετά.

Ο όμορφος νεαρός της έπλυνε τις πληγές με το νερό του ποταμού,την ανέβασε στο όμορφο άλογό του και την πήγε στο παλάτι.Την άφησε στον κήπο του παλατιού όπου περπάτησαν λίγη ώρα μιλώντας για τις ζωές τους.

-Ο πρίγκιπας του διπλανού χωριού;!;αναφώνησε η χωριατοπούλα μη μπορώντας να κρύψει τον ξαφνιασμό και την ντροπή της γι' αυτήν την βρωμικη εμφάνιση.

  Τις επόμενες μέρες ο πρίγκιπας περνούσε συχνά από το παλάτι δήθεν για να δει αν είναι καλύτερα τα τραύματά της και περνούσαν ώρες πολλές μιλώντας,παίζοντας και γελώντας κάτω από τον καυτό ήλιο που σκέπαζε το παλάτι.Του άρεσε η απλότητά της,το χαμόγελό της και αυτή η ειλικρίνεια που μαρτυρούσαν τα μάτια της.Της άρεσε η μεγαλοπρέπειά του,το φως του και την γοήτευε το πολύτιμο ενδιαφέρον του για την ταπεινή ζωή της.

-Θέλω να έρθεις στο δικό μου παλάτι,της είπε μια μέρα

-Εγώ..δεν μπορώ να αφήσω τη βασίλισσά μου,του απάντησε

-Θα ερχόμαστε συχνά,στο υπόσχομαι.Έλα μαζί μου,επέμεινε εκείνος

-Είμαι σίγουρη ότι θα έχεις πολύ καλύτερες υπηρέτριες από εμένα,είπε ταπεινά σκύβοντας το όμορφο πρόσωπό της

-Σαφώς και είναι καλύτερες από εσένα,γιατί εσύ δεν κάνεις για υπηρέτρια αλλά για πριγκίπισα,δικιά μου πριγκίπισα,γυναίκα μου.Θα έρθεις;

  Την επόμενη μέρα ο πρίγκιπας εμφανίστηκε στη βασίλισσα του παλατιού και ζήτησε το χέρι της χωριατοπούλας.Η βασίλισσα συγκινημένη συμφώνησε και πήρε στην αγκαλιά της τη μικρή υπηρέτριά της,μια αγκαλιά μητρική και στοργική.

-Θα αστειεύεσαι μητέρα,διέκοψε τη στιγμή η κακιά πριγκίπισα,το προσωπικό δεν επιτρέπεται να παντρεύεται,πόσο μάλλον πρίγκιπες.Οι πρίγκιπες έχουν ανάγκη από πριγκίπισες,λαμπερές και πλούσιες,όχι από παρακατιανές.

-Αρκετά!Το παράκανες!Επέστρεψε στο δωμάτιο σου και άρχισε τις ετοιμασίες για το γάμο.Μη νομίζεις πως δεν ξέρω όσα έκανες.Θα τιμωρηθείς για όλα.

Η κακιά πριγκίπισα έφυγε κλαίγοντας και τσιρίζοντας από ζήλια και θυμό για τη μητέρα της και την υπηρέτριά της που της κατέστρεψαν τη ζωή.

  Ο γάμος ήταν πολύ λαμπερός και κομψός,η χωριατοπούλα ήταν πανέμορφη και ευτυχισμένη.Πριν φύγει πήγε να χαιρετήσει τη σοφή βασίλισσα που τόσο την είχε στηρίξει και να πάρει την ευχή της για την καινούρια της ζωή.

-Σας ευχαριστώ για όλα,μου σταθήκατε σαν μάνα.Μακάρι να μπορούσα να πω πως κέρδισα και μια αδερφή.

-Μη στεναχωριέσαι παιδί μου,ήρθες εδώ τυλιγμένη με κουρέλια και φεύγεις τυλιγμένη με τη δόξα που κέρδισες.Ήσουν ένα απλό αγκάθι και ό,τι κατάφερες ήταν ρόδινο κι ευωδιαστό.Αντίθετα η κόρη μου είχε μια ζωή σαν τριαντάφυλλο και ότι κι αν έκανε ήταν άσχημο και τιποτένιο.Να θυμάσαι πάντα πως από το ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από τ'αγκάθι βγαίνει ρόδο.Η ζωή σου είναι η απόδειξη.Καλή ζωή.

  Το νέο ζευγάρι χαιρέτησε από το άσπρο άλογο τους φίλους στο παλάτι και χάθηκε στον ορίζοντα.Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!