Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η ζωή στο δάσος

του Βασίλη Βλάχου 
(Σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής, Άνοιξη 2013)
  
Ακόμη μια μέρα ξεκινάει στο δάσος. Μια συνηθισμένη σκηνή λαμβάνει χώρα. Ανάμεσα στα δέντρα ο λύκος κυνηγάει ένα λαγουδάκι. Η μάχη κρίσιμη, μάχη ζωής και θανάτου. Ή σωστότερα μάχη ζωής ή θανάτου. Ο λαγός τρέχει και τρέχει, χοροπηδάει πάνω από πεσμένους κορμούς και ρυάκια. Ο λύκος σιγά σιγά κερδίζει έδαφος. Ο λαγός συνεχίζει αλλά εχει αρχίσει να κουράζεται. Σε μία απότομη στροφή ανάμεσα σε δύο πλατάνους ρίχνει μία κλεφτή ματιά. Ο μ*¨»?>»ας ο λύκος ακόμη τρέχει ξωπίσω. Κοιτάει στον κορμό. Μία φράση ήταν μισοχαραγμένη. « Η ζωή είναι αλλού» , έγραφε στο δέντρο,με υπογραφή Α.Λ. ( απεγνωσμένοι λαγοί ) .
Κάτι άλλαξε μέσα στον λαγό. Αποφάσισε να μην δεχτεί το πεπρωμένο. Αρπάζει ένα πεσμένο κουκουνάρι και το πετάει με μανία. Ο λύκος το δέχτηκε στο κούτελο, αρχικά ξαφνιάστηκε αλλά δεν μάσησε. Σε λίγο ο λαγός ήταν ακόμη ένας μεζές στο στόμα του λύκου.
Ένας νεαρός λαγός παρακολούθησε την σκηνή. Τα πήρε στο κρανίο και αποφάσισε να μιλήσει στους άλλους. Πήγε στην πρώτη φωλιά λαγών, πήγε στην δεύτερη, πήγε στην τρίτη, έφαγε όλη την μέρα, κυνηγημένος και από αρπακτικά, και τελικά κατάφερε να πείσει κάποιους να συναντηθούν σε μία κουφάλα. Βλέπεις οι περισσότεροι φοβόντουσαν να συννενοηθούν με τους άλλους, αλλά επειδή δεν ήθελαν να πούνε τον λόγο, είτε απαξίωναν είτε αδιαφορούσαν για τα λεγόμενα του νεαρού. 
«Δεν αλλάζει τίποτε» έλεγαν.
Ο νεαρός αποφάσισε να τους μαζέψει μέσα σε ένα τεράστιο δέντρο που είχε σκιστεί στα δύο από ένα κεραυνό. Η συνέλευση στην κουφάλα διήρκησε πέντε ημέρες. Τις τρείς πρώτες τσακώνονταν οι δύο τάσεις που αναπτύχθηκαν. Οι μισοί θέλανε να συννενοηθούν με τους λύκους ώστε να μην τους τρώνε όλους, αλλά να δίνουν ένα ποσοστό λαγών κάθε μήνα. Οι υπόλοιποι τους κατηγόρησαν για οπορτουνισμό και έτσι αποχώρησαν. 'Οσοι έμειναν συζητούσαν άλλες δύο μέρες για το πως θα διαχειριστούν την ελευθερία τους αφού θα νικήσουν τους λύκους, και για το ποιός θα έχει την κεντρική εξουσία.
Ο νεαρός εκνευρίστηκε ακόμη πιο πολύ και έφυγε τρέχοντας και αποφάσισε να δράσει μόνος. Πήγε στην φωλιά των λύκων και την έκαψε. Οι λύκοι ξαφνιάστηκαν από το σκηνικό, αλλά οι λαγοί δεν άδραξαν την ευκαιρία να επωφεληθούν από την αμηχανία που προκάλεσε η πράξη στον αντίπαλο. Οι λύκοι αφού συνήλθαν από το σοκ εξαπέλησαν τρομερή επίθεση εναντίων των λαγών. Οι λαγοί φοβισμένοι, καταδίκασαν την επίθεση στην φωλιά των λύκων, και κατηγόρησαν τον άγνωστο δράστη οτί με την πράξη του ευνόησε τους αντίπαλους, και τους έδωσε την αφορμή να επιτεθούν ολοκληρωτικά. Μάλιστα κάποιοι είπαν οτί κάποιος πράκτορας των λύκων την έβαλε την φωτιά, για να τους δώσει το έναυσμα της επιθέσεως.
Τελικά τον νεαρό τον βρήκαν μετά από λίγο καιρό. Οι λύκοι τον έφαγαν στα γρήγορα και οι λαγοί αποφάσισαν να τον ξεχάσουν. Μόνο κάποιοι τραγουδούσαν και τραγουδούν ακόμη στα κρυφά το ονομά του.


                                                                    Εις μνήμην του Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε.
                                                                                      (1909-1934)

Δεν υπάρχουν σχόλια: